maandag 7 april 2008

Internal medicine in Malawi....

Vorige week ben ik begonnen op een andere afdeling: Interne. Hier ligt eigenlijk vanalles en nog wat maar vooral: mensen met HIV, tuberculose, malaria, longontsteking, CVA (herseninfarct of -bloeding), diarree, ondervoeding, enz. Het is overvol en een grote chaos! Er zijn niet genoeg bedden, dus veel patienten liggen op matrassen op de grond en met een beetje pech gewoon op de grond of bij een andere patient in bed... Tussen de matrassen en bedden is geen loopruimte, dus als je een patient wil onderzoeken moet je gewoon op het matras van een andere patient gaan staan. Die schuift dan wel een eindje op. Je ziet hier zulke trieste dingen! Zoals dat meisje van 15 dat al drie jaar diabetes heeft, waar niks aan is gebeurd. Ze weegt maar 23 kg, dus waarschijnlijk is er nog wel meer aan de hand! Of die vrouw van 33 die een laat stadium van HIV heeft met chronische diarree, ik denk dat zij ook zeker niet meer dan 30 kg weegt. Ik was ook onder de indruk van dat meisje van 28, met tuberculose ter hoogte van de hersenen. Ze was daardoor comateus en halfzijdig verlamd. Een man van 38 werd ook binnengebracht in comateuze toestand, met een reutelende ademhaling en helemaal verkrampt. Ik vroeg me echt af wat dat nou kon zijn. De interner (in opleiding) dacht aan hersenvliesontsteking of hersenmalaria. Maar het kon ook nog een ernstige toestand van hypoglycemie zijn (te laag suiker in het bloed). Helaas konden ze vandeweek geen bloedsuikers meten om de een of andere vage reden. Dus spoot ze maar een flinke lading dextrose (suikerwater) in, helaas knapte de man er niet van op.... Vorige weken konden ze trouwens ook geen rontgenfoto's maken, omdat het apparaat kapot was. En ik hoorde dat op gyneco de steriele handschoenen op waren, dus alle keizersnedes waren afgelast tot er weer nieuwe handschoenen zouden zijn. Op chirurgie kunnen nu ook een aantal operaties niet doorgaan omdat er geen bloed in voorraad is. Echt een ramp om te moeten werken met veel te weinig materialen! En als het er is, mag je hopen dat het werkt. Zo moest de man van 38 waar ik het net over had, beademend worden omdat het zuurstof in zijn bloed veel te laag was. Na tien minuten kwamen er twee zusters met een groot apparaat aanzeulen. Het bleek helaas niet te werken. Dus moest er ergens een ander apparaat worden gezocht, en dat duurde maar.... Ondertussen lag die man wel zwaar ziek te wachten. Je kunt dan alleen maar bidden dat hij het zal halen.
Voor vandaag maar even een kort berichtje, want ik word uit het computerlokaal gemikt...

Groetjes, Rianne

1 opmerking:

Anoniem zei

Hey Rianne,

Wat een trieste verhalen!
Maar leuk dat je deze situaties schetst, zo krijg ik een beetje een beeld!
Wat jammer dat je zo weinig materiaal of niet werkende middelen hebt! Lijkt me ook echt frustrerend!
Veel succes!

Greets from the Netherlands
Rianne