Eerste ervaringen!

Lieve familie en vrienden,

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de mailtjes/smsjes/kaarten/cadeautjes/bezoekjes voor mn vertrek. Echt heel leuk!

Nu ben ik echt in Malawi! Na een lange reis landden we zaterdagmiddag op het vliegveld in Blantyre. Een echt Afrikaans tafereel! Prachtige omgeving, een oud en provisorisch gebouw, het ziet letterlijk zwart van de mensen die op de balustrade staan. En dan die dreigend grijze lucht want ze zijn hier in de regentijd. Even nog wachten op de indrukwekkende stempels in ons paspoort en onze bagage, die warempel ook aangekomen is.Annelies en Kristien, studenten uit ons jaar die hier al een maand zitten, hadden een taxi voor ons besteld, dus we konden gelijk mee naar de Kabula Lodge, onze verblijfplaats hier. Onderweg was ik echt onder de indruk: overal lopen mensen langs de weg met babies op hun rug en vanalles op hun hoofd, er rijdt vanalles rond, zoals een jongen die een heleboel kippen op zn fiets gebonden had. Verder is het echt heel arm,vooral in de voorstad. Het centrum ziet er veel netter uit met grote kantoren. De Kabula Lodge ligt in een mooie en goede wijk, wat een mooi uitzicht hebben we daar! Hier zie je Susan bij de Lodge.

Wat is Malawi een groen land! Veel bomen, groen gras, mooie bloemen. Dat het de regentijd is hebben we gemerkt... Nadat we van het prachtige uitzicht vanuit de Lodge hadden genoten, wilden we even naar het centrum van de stad om eten te kopen. Maar het begon al snel te gieten, zodat we kletsnat en zonder eten terugkwamen.
Dus gingen we op zoek in de keuken naar iets eetbaars. We vonden meel, en kregen van een Schotse vrouw, die hier vrijwilligerswerk doet, melk, eieren en tomaten. We waren van plan om er pannenkoeken van te maken maar het werd een zoute witte brei met stukjes tomaat waar we na een paar scheppen toch genoeg van hadden ;-)
Omdat we verder niets eetbaars in huis hadden, zijn we zondagmorgen toch maar om eten geweest. Het was best rustig op straat omdat veel mensen christelijk zijn en dus in de kerk zaten. Op weg naar de winkel zijn we trouwens een paar kerken gepasseerd waar we hoorden zingen, maar we waren te laat om de dienst mee te volgen. Maar dat ga ik zeker doen!

We zijn naar een supermarkt geweest waar ze bizar veel verkopen en ook vanalles wat je daar echt niet verwacht, zoals pindakaas! Toch waren wij een van de weinige klanten en heb ik niemand gezien met een volle kar...

's Middags heb ik via MP3 een Nederlandse dienst kunnen luisteren, wel speciaal zo vanuit Afrika. 's Middags zijn we nog een eind gaan lopen. Iedereen loopt daar op t gemakje langs de weg of zit gewoon in de berm. De mensen zijn heel vriendelijk en bekijken je van top tot teen en zelfs na! Soms lopen ze een eindje mee om te praten, echt grappig.
Maandag zijn we naar Michuru Mountain geweest, een natuurgebied in de buurt van Blantyre. We werden met de taxi gebracht en onderweg hebben we apen gezien! De tocht was een waar avontuur... We hadden een gids, Nathan, die een geweer bij zich had, voor het geval dat?? In ieder geval begon het enorm hard te regenen zodat we als snel doorweekt waren... Het pad werd hoe langer hoe glibberiger en we moesten ons echt een pad door de jungle banen! t Was maar goed dat Nathan erbij was.... Toen het droog werd en de zon ging schijnen rook het heerlijk en kwamen alle insecten weer te voorschijn. Na de tocht kregen we een rondleiding in een melig ouderwets bezoekerscentrum, echt lachen. Op zich was ik toen wel blij dat ik pas achteraf hoorde dat er nogal wat pythons en cobra's in het gebied zaten...
's Avonds kwamen Annelies en Kristien terug van het weekend naar Lake Malawi en hebben we gezellig bijgekletst.

Vandaag was onze eerste stagedag, echt spannend! We hebben eerst een eindje gelopen en konden toen met een minibusje mee, je weet wel, zo'n klein busje die helemaal volgepropt wordt met mensen en zoveel deuken en krassen heeft dat het een wonder is dat je heelhuids aankomt...
Dat ziekenhuis is echt een ervaring op zich. Het gebouw is best mooi, vooral aan de buitenkant ;-) Susan en ik staan deze maand allebei op Gynecologie/verloskunde. Na de overdracht van alles wat van het weekend was gebeurt (sowieso al schokkend om te horen hoeveel kinderen na de bevalling waren overleden) kregen we een rondleiding. Ik zal foto's maken en die op de weblog zetten, want eigenlijk kan ik niet uitleggen hoe het daar is. Je moet dat zien en ruiken!!! Ook echt wel triest om te zien hoe weinig materiaal ze hebben. Ik zal binnenkort meer schrijven over het ziekenhuis. In het ziekenhuis worden we eigelijk verder aan ons lot overgelaten, we moeten zelf maar zien wat we doen. We zijn maar naar de operatiekamer gegaan en hebben twee keizersnedes gezien. De deuren staan gewoon open, iedereen loopt of beter gezegd sloft in en uit. Het in slaap doen gaat iets ruwer dan bij ons, en ze leggen lappen over de moeder heen die wij bij het verven zouden gebruiken.... Alles is wel gesterliseerd maar ze zien er toch niet fris uit. Toen het kind eruit werd gehaald was er niemand om het kind op te vangen dus werd het tussen de benen van de moeder in de rommel gelegd, doekje erover.... We hebben maar een doek gepakt en het kind erin gewikkeld tot er iemand kwam aansloffen die het kindje meenam... Dat doet je toch wel wat.
We hadden om twaalf uur stafvergadering waar we ook eten kregen. Iedereen kreeg 1 broodje en 1 flesje drinken. Ik had best nog meer gelust maar hier eet je niet tot je vol zit blijkbaar... Daarna zijn we verder door en rond het ziekenhuis gewandeld. Overal zitten en lopen mensen! De familie van de patienten blijven op het terrein om eten te koken of kleren te wassen. Overal hangt dus was op... Echt heel apart allemaal! Niet echt wat je bij ons zou verwachten!

Nu zijn we in de Universiteit, waar we toegang tot internet hebben. De universiteit is dicht bij het ziekenhuis dus ik ga proberen om toch zeker een paar keer per week te mailen en mijn weblog up to daten. Foto's gaat erg sloom, dus zijn het er dit keer is het er maar een... Misschien volgende keer meer.

Liefs uit Malawi,
Rianne